مــژدهٔ وصــل تــوام ســاخـتـه بـیـتـاب امـشـب

نــیــســت از شـادی دیـدار مـرا خـواب امـشـب

گـریـه بـس کـرده‌ام ای جـغـد نـشین فارغ بال

کـه خـطـر نـیست در این خانه ز سیلاب امشب

دورم از خــاک در ِ یـار و ، بـه مـردن نـزدیـک

چون کنم چارهٔ من چیست در این باب امشب

بـسـکـه در مـجـلس ما رفت سخن ز آتش شوق

نــفــســی گــرم نــشــد دیــدهٔ احـبـاب امـشـب

شـــمــع ســان پــرگــهــر اشــک کــنــاری دارم

وحــشــی از دوری آن گــوهـر سـیـراب امـشـب